Jak przebiega leczenie bulimii?

Konsekwencje dla organizmu

Na pierwszy rzut oka bulimia wydaje się schorzeniem nieskomplikowanym i łatwym do rozpoznania. Wcale jednak tak nie jest. Często zdarza się tak, że osoby cierpiące na bulimię zgłaszają się po pomoc dopiero po kilku latach tej wyniszczającej organizm choroby. Bulimia niesie ze sobą wiele negatywnych skutków dla naszego ciała i psychiki. Przede wszystkim powoduje niewłaściwe funkcjonowanie układu trawiennego i wytwarza stan braku równowagi biochemicznej, który może prowadzić do uszkodzenia organów wewnętrznych, w tym także serca. Uczucie zmęczenia, przebarwienia zębów, sucha skóra, bóle żołądka, zaburzenia hormonalne (skutkujące m.in. nieregularnym miesiączkowaniem u kobiet), niski poziom obecności witamin i minerałów we krwi, to tylko niektóre z licznych konsekwencji bulimii.

Rozpoznanie

Warto zaznaczyć, że nie każda osoba cierpiąca na bulimię odczuwa potrzebę fizycznego oczyszczania organizmu (poprzez prowokowanie wymiotów, lewatywy czy przyjmowanie środków przeczyszczających) z jedzenia, które zostało pochłonięte w trakcie napadu objadania się. Nadmierna aktywność fizyczna, poszczenie, drakońskie diety - to także formy zapobiegania przybrania na wadze. I także mogą oznaczać bulimię.

Twierdzące odpowiedzi na poniższe pytania mogą oznaczać, że masz problemy z bulimią:

• czy zdarza ci się jeść tak długo i tak dużo aż czujesz potrzebę zwymiotowania?
• czy zdarza ci się odczuwać strach, że kiedy zaczniesz jeść, nie będziesz potrafił się powstrzymać?
• czy czujesz, że odżywanie się (dieta) zdominowało twoje życie?
• czy wymiotujesz lub używasz środków przeczyszczających w celu kontrolowania swojej wagi?
• czy zdarza ci się odczuwać winę lub wstyd po jedzeniu?

Pierwszy krok

Pierwszym krokiem w procesie prawdziwego odzyskiwania kontroli nad swoim życiem zdominowanym przez bulimię jest przyznanie się przed sobą i przed bliskimi do swojego problemu. Upraszczając, bulimia polega na tzw. cyklu objadania się i oczyszczania. Cykl ten przebiega następująco:

• napięcie i pragnienie,
• napad objadania się,
• oczyszczanie organizmu w celu zapobiegnięcia przybrania na wadze,
• wstyd i wstręt do siebie,
• ścisła dieta

Rozpoczęcie walki z bulimią oznacza przerwanie wyżej wymienionego cyklu. Walka z zaburzeniem odżywiania będzie wymagała od ciebie wsłuchania się w swoje potrzeby i uczucia oraz nauczenia się sprawowania nad nimi kontroli, co będzie szło w parze z nauką akceptacji siebie, tolerowaniem czasem nieprzyjemnych uczuć i doznań, wypracowaniem zdrowego sposobu odżywiania się uniezależnionego od dysfunkcyjnych myśli ("Jestem nieszczęśliwa/nieszczęśliwy ze względu na to, jak wyglądam", "Jestem obrzydliwy/obrzydliwa", itd.).

Skuteczna walka

Dobrym rozwiązaniem jest sięgnięcie po pomoc specjalisty. W leczeniu bulimii nie ma niestety natychmiastowych rozwiązań, które są uniwersalne i wystarczy je zaaplikować jak zastrzyk. W zależności od indywidualnej historii osoby cierpiącej na zaburzenie odżywiania można wybrać różne sposoby leczenia. Jednym z nich jest indywidualna terapia. Coraz częściej można także spotkać się z ofertami terapii grupowych. Chorzy na bulimię mogą także zdecydować się na terapię rodzinną (która angażuje wszystkie najbliższe osoby, których dotyka problem chorego). Ważnym elementem walki z bulimią może okazać się także doradztwo żywieniowe w wykonaniu specjalisty oraz opieka i kontrola medyczna, czyli regularne monitorowanie stanu zdrowia osoby chorej na bulimię.

Chodzi przecież o życie, twoje i twoich bliskich.