Seksoholizm jest kompulsywnym, niekontrolowanym zachowaniem o podłożu seksualnym. Destrukcyjnie wpływa na życie społeczne i emocjonalne danej osoby. U kobiet wzmożony popęd seksualny oraz różne zaburzenia nawyków i popędów nazywane są nimfomanią, a u mężczyzn – satyryzmem. Najczęściej to uzależnienie przytrafia się tym drugim. Wynikać może z różnych czynników takich np.: nieśmiałości, poczucia niższości, ciągłego udowodniania swojej wydolności seksualnej.
Jak to sprawdzić?
W jaki sposób dowiedzieć się, czy seksoholizm jest również częścią naszego życia? Warto odpowiedzieć sobie na takie pytania:
- 1. Czy swoje zachowania seksualne lub uczucie pożądania ukrywasz przed bliskimi osobami, np. prowadząc „podwójne życie”?
- 2. Czy pociąga cię perspektywa uprawiania seksu w nieodpowiednich do tego miejscach lub sytuacjach?
- 3. Czy lubisz oglądać zdjęcia i sceny w gazetach, pismach, na filmach itp. o charakterze erotycznym?
- 4. Czy miewasz fantazje seksualne? Czy wpływają one źle na twoje związki?
- 5. Czy po stosunku seksualnym szybko zostawiasz partnera/partnerkę, wstydzisz się lub masz poczucie winy?
- 6. Czy wstydzisz się swojego ciała i swojej seksualności i przez to unikasz związków o charakterze seksualnym?
- 7. Czy odczuwasz coraz silniejsze zapotrzebowanie na kontakty seksualne oraz potrzebę ich urozmaicania?
- 8. Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, że potrzebujesz pomocy w związku z Twoimi seksualnymi myślami lub zachowaniami?
- 9. Czy kiedykolwiek podejmowałeś próby zerwania z tym, co odczuwasz jako złe w swoim zachowaniu, lub to ograniczyć?
- 10. Czy seks jest dla ciebie ucieczką od kłopotów, sposobem na obniżenie lęków, stresu?
- 11. Czy często zmieniasz związki i partnerki/partnerów?
- 12. Czy podczas aktu seksualnego uciekasz się do obrazów i wspomnień?
- 13. Czy zgadzasz się na kontakt seksualny, gdy ktoś cię prowokuje podczas imprezy czy spotkania towarzyskiego?
- 14. Czy czujesz niepohamowaną, seksualną lub emocjonalną potrzebę posiadania jakiejś osoby?
- 15. Czy pomimo tego, że twój partner/twoja partnerka odpowiada ci seksualnie, masturbujesz się albo uprawiasz seks z innymi osobami?
Im więcej odpowiedzi jest na „tak”, tym masz większe potrzeby związane z zaspokajaniem swoich seksualnych potrzeb. I … większy kłopot.
Diagnoza uzależnienia od seksu
Ostateczną diagnozę powinien postawić już certyfikowany specjalista terapii lub psychoterapii uzależnień. Jest to możliwe na podstawie szczegółowego wywiadu. Opiera się on na stwierdzeniu, czy w przeciągu ostatniego roku wystąpiły co najmniej trzy z tych objawów:
- silna potrzeba lub przymus realizowania zachowań kompulsywnych związanych z seksem,
- subiektywne odczucie mniejszej kontroli zachowań kompulsywnych związanych z seksem oraz nad ich częstotliwością,
- pojawienie się uczucia rozdrażnienia, niepokoju czy złego samopoczucia przy ograniczeniu tych zachowań lub powstrzymaniu się od nich, a ustępowanie tych objawów w sytuacji ich ponownego podjęcia,
- poświęcanie coraz większej ilości czasu na kompulsywne zachowania związane z seksem, aby osiągnąć zadowolenie czy dobre samopoczucie, które wcześniej pojawiało się w krótszym czasie,
- coraz większe zaniedbywanie innych źródeł przyjemności lub zainteresowań na rzecz kompulsywnych zachowań związanych z seksem,
- kontynuowanie tych szkodliwych zachowań pomimo świadomości, że mogą mieć szkodliwe następstwa psychiczne, fizyczne, zdrowotne czy społeczne.
Terapia dla uzależnionych od seksu
Leczenie ambulatoryjne lub stacjonarne to pierwszy krok w terapii. Później kontynuuje się ją w poradni lub realizując program 12 kroków w ramach jakieś wspólnoty samopomocowej.
Aby uniknąć zachorowania, lepiej obserwować swoje zachowania i fantazje seksualne. Utrata kontroli nad nimi może bowiem doprowadzić do uzależnienia.
