W Europie nie ma ponoć bardziej zapracowanych ludzi niż… Polacy. W 2013 r. CBOS sporządził statystyki, które niestety nie napawają optymizmem. Praca zabiera nam od 41 do 50 godzin tygodniowo, choć rekordziści przyznają się, że spędzają w pracy nawet ponad 60 godzin… Czy w takim razie bliżej nam do pracoholików czy pasjonatów? Jak zauważyć cienką granicę pomiędzy uzależnieniem od pracy a pracą w granicach normy?
Pracoholik kontra pasjonat
Uzależnienie od pracy definiowane jest jako nadmiernie poświęcanie czasu na obowiązki zawodowe, kosztem wypoczynku i życia osobistego. Pracoholik oddaje się pracy z różnych powodów – robienia kariery, szukania zapomnienia po zawodzie miłosnym, problemów w domu etc. Przez notoryczny brak czasu na inne ważne rzeczy w życiu traci bliskie mu osoby oraz zdrowie (większy stres, szybsze wypalenie się). Odczuwa ciągłą i silną potrzebę pracowania, podnoszenia własnych kwalifikacji, co ma wpływ na lepszą samoocenę. Pracoholikowi często też towarzyszy lęk, przygnębienie związane z wypełnianiem zadań zawodowych.
Pasjonat to entuzjasta pracy. Poza obowiązkami służbowymi nie zapomina, czym jest wypoczynek, rodzina, znajomi… Towarzyszą mu zdecydowanie bardziej pozytywne emocje i konstruktywne działanie w pracy.
Właściwy balans
Work Life Balance (WLB) to równowaga między życiem zawodowym a osobistym. Jak ją osiągnąć?
Po pierwsze trzeba sobie uświadomić, że stan równowagi pomiędzy życiem osobistym a zawodowym zależy od nas, a nie od miejsca, w którym pracujemy. We wszystkim, co robimy powinien być zachowany umiar i rozsądek oraz ustalone priorytety. Powinniśmy nauczyć się słuchać tego, co mówią nam bliskie osoby, ich odczuć (często obiektywnych). Jeśli coś im obiecaliśmy (np. szybciej wrócę dziś do domu z pracy), to dotrzymujmy słowa. Pamiętajmy, że nasza rodzina czy przyjaciele są ważni tak samo w godzinach pracy, jak i po. W końcu nasze życie osobiste zupełnie nie zamiera na czas wykonywania obowiązków służbowych. Kontakt z bliskimi w czasie pracy oczywiście nie powinien być przesadny, lecz umiarkowany.
O pracy rozmawiajmy również w domu – nie odcinajmy się zupełnie od tej tematyki. Dni wolne od pracy powinny być naprawdę wolne, a tylko w wyjątkowych przypadkach poświęcane pracy. Właściwa równowaga w obu tych sferach poprawi nasze relacje rodzinne i przyczyni się do bardziej sprawiedliwego podziału obowiązków domowych.
Zainteresowania i pasje
W procesie wyznaczenia czasu na pracę i wypoczynek pomocne będzie również znalezienie pasji, zainteresowania, które stanie się nieodłącznym elementem naszego życia – przynajmniej na jakiś czas. Może to być bieganie, praca w ogródku, podróżowanie, wędkowanie, kluby zainteresowań (filmowe, muzyczne itp.).
Wypracowanie właściwego balansu pomiędzy pracą a czasem dla siebie nie zawsze jest łatwym procesem. Często wymaga nie tylko samodyscypliny, pomocy bliskich, ale również i czasu. Życie jest tylko jedno i niekoniecznie musimy je wypełnić tylko pracą…