ZADZWOŃ TERAZ: 533 221 555

Prywatny Ośrodek Leczenia Uzależnień i Współuzależnienia

533 221 555 czynne 24/7 You TubeGoogle Plus

wtorek, 10 maj 2016

Pracoholizm - kiedy pracowitość staje się chorobą

Mówi się, że pracoholik to osoba, która nie jest człowiekiem sukcesu, tylko taka, która stale walczy o to, aby go docenić. Pracoholizm ma społeczną akceptację – mimo iż też jest jednym z psychicznym uzależnień. Co leży u źródeł nałogowego oddawania się pracy? Czy wynika to z siły charakteru, czy też raczej z niskiej samooceny?

Brak akceptacji samego siebie

Pracoholik to osoba, którą wyróżnia niska samoocena i brak akceptacji siebie. Żyje w poczuciu, że nie zasługuje na uznanie innych, nie uważa siebie za osobę wartościową. Jednocześnie cały czas potrzebuje być doceniany.

Pracoholizm rozwija się na poziomie psychicznym. Pojawia się potrzeba pracowania, jak i utrata kontroli nad czasem spędzanym przy wykonywaniu obowiązków służbowych. Pracoholik wyznacza sobie coraz trudniejsze cele do realizacji, a wolny czas uważa za bezproduktywny. Taka osoba żyje tylko pracą, nie ma czasu na spotkania ze znajomymi czy wypoczynek. Nie przepada za delegowaniem zadań innym – bardzo za to lubi kontrolować pracę współpracowników z obawy o ich kompetencje i o to, jak poradzą sobie z wykonaniem zadań. Często też zabierają pracę ze sobą do domu albo na urlop. Wraz z głębszym wchodzeniem w nałóg pojawiają się stany lękowe, depresyjne, notoryczne uczucie zmęczenia czy problemy z układem krążenia albo żołądkiem. Mimo iż uzależniony widzi skutki przepracowywania się, to jednak nie zmniejsza ilości pracy, tylko podkręca jeszcze bardziej własne tempo. W ostatniej fazie nałogu pracoholik sypia nawet tylko po 3-5 godzin, a pozostałą część doby wypełnia pracą. Do tego bardzo często krytykuje osoby, które uważają, że priorytetem powinna być rodzina i życie prywatne.

Warto pamiętać o tym, że dłuższy czas pracy nie wpływa na wydajność – organizm też musi mieć chwilę na regenerację.

Pracoholik kontra osoba lubiąca pracę

Czy osoba, która lubi swoją pracę i dużo pracuje, to też pracoholik? Niekoniecznie. Nawet jeśli bierze dodatkowe zlecenia, zostaje po godzinach w pracy, różnica polega na tym, że taka osoba po prostu lubi to, co robi, albo chce zapewnić lepsze warunki bytowe swoim najbliższym. Czuje satysfakcję z wykonywanej pracy, jest zmęczona, ale zadowolona z siebie i jednocześnie potrafi zachować właściwą równowagę w życiu. Cieszy się wolnym czasem. Pracoholik to z kolei osoba, która jest sfrustrowana, ma problem sama ze sobą, przejawia niechęć do samego siebie. W stosunku do rodziny, która naciska go, aby szybciej wracał do domu, zaczyna odczuwać niechęć. Lekiem na złe samopoczucie psychiczne jest tylko praca. Może to skutkować chorobą somatyczną, sięgnięciem po używki: narkotyki, alkohol, a stąd już łatwo wpaść w kolejny nałóg.

Masz wolny zawód – miej się na baczności

Dyspozycyjność, nienormowany czas pracy, rozliczanie zadaniowe, ciągłe podnoszenie kwalifikacji, udowadnianie, kto jest lepszy… Ktoś, kto wykonuje tzw. wolny zawód może być bardziej narażony na pracoholizm niż ten, kto ma zawód gwarantujący umowę. Aby dorównać grupie, utrzymać się w niej, wpada więc w wir pracy i zaczyna się w niej zatracać. Wolny wieczór, weekend, święta – w jego kalendarzu nie mają racji bytu, a po kilku dniach urlopu zaczyna mieć wyrzuty sumienia, że jest czas stracony, w którym przecież można by tyle jeszcze rzeczy zrobić…

Czy grozi Ci pracoholizm?

Jeśli łapiesz się na tym, że praca pochłania bardzo wiele Twojego czasu i chciałbyś sprawdzić, czy jest to już uzależnienie, możesz odpowiedzieć sobie na kilka pytań:

  • 1. Zdarza ci się wykonywać kilka czynności na raz: np. jeść i przeglądać materiały z pracy, aby nie marnować czasu?
  • 2. Denerwujesz się, gdy ktoś przeszkadza Ci w pracy, odrywa od niej, zawraca głowę mało istotnymi dla Ciebie tematami?
  • 3. W swoim zapracowaniu zdarzyło Ci się zapomnieć o jakiś ważnych uroczystościach rodzinnych?
  • 4. Nie lubisz pracować z innymi, bo wychodzisz z założenia, że będziesz musiał poprawić wyniki ich działań?
  • 5. Złościsz się, gdy zdarzy Ci się popełnić jakiś błąd w pracy?
  • 6. Zamiast odpoczywać w weekend czy w święta, zastanawiasz się, jak rozwiązać problemy natury zawodowej?
  • 7. Po kilku dniach urlopu masz poczucie winy, że nie pracowałeś i dochodzisz do wniosku, że był to czas stracony?
  • 8. Zdarza Ci wpaść „na moment” do pracy, a potem w niej zostać na cały dzień albo i noc?

Jeśli na więcej niż dwa pytania udzielisz pozytywnej odpowiedzi, znaczy to, że możesz mieć już problem z kontrolowaniem czasu poświęcanego pracy. Może warto się nad tym zastanowić? Jeśli okaże się, że jesteś uzależniony, to trudno będzie Ci samodzielnie uporać się z nałogiem. Warto wtedy rozważyć wizytę u psychoterapeuty. Osoba uzależniona musi się nauczyć m.in. oddzielać czas na pracę i na odpoczynek oraz zacząć delegować zadania innym.

Ocena: 5

Wszystkich ocen: 62

Skomentuj