Życie skoncentrowane wokół jedzenia
Bulimia to choroba, której ofiarami padają najczęściej nastoletnie dziewczyny i młode kobiety. Pojawia się ona z reguły później, niż anoreksja, bo około 15-24 roku życia. U osób, które zmagają się z bulimią, całe życie toczy się praktycznie wokół jedzenia. W ciągu dnia potrafią przez blisko dwie godziny zjeść olbrzymie ilości jedzenia. Zdają sobie sprawę z tego, że to ono rządzi ich życiem i są bezradne. Kompulsywne objadanie się wzbudza jednak wiele negatywnych odczuć. Ciągłe kontrolowanie masy ciała powoduje zmaganie się z nieustającymi wyrzutami sumienia po każdym napadzie „żarłoczności” i podejmowaniem działań, które pozwolą usunąć pokarm z organizmu.
Zdiagnozować wilczy głód
Niepohamowane objadanie się i następującą po nim potrzebę pozbycia się zjedzonych pokarmów można rozpoznać na podstawie pewnych symptomów:
- - brak samokontroli nad ilością przyjmowanych pokarmów – objadanie się nawet kilka razy dziennie, jedzenie bardzo dużych porcji,
- - jedzenie w ukryciu (np. w swoim pokoju zamiast z resztą rodziny),
- - ciągłe niezadowolenie z własnej wagi, chęć odchudzania się pomimo prawidłowej wagi lub ustalanie limitu wagi znacznie poniżej odpowiedniej normy,
- - liczenie kalorii, stosowanie środków hamujących apetyt,
- - nagły spadek masy ciała,
- - większe zainteresowanie sportem i aktywnością fizyczną – zwłaszcza dużym wysiłkiem fizycznym,
- - często występujące wymioty (prowokacja wymiotów) lub biegunki,
- - zamykanie się w łazience/ubikacji po posiłkach,
- - zaniżona samoocena,
- - problemy w kontaktach z rówieśnikami,
- - czynniki stresowe: poród, żałoba, wypadek i inne wydarzenia,
- - napięcia emocjonalne,
- - zaburzenia w relacjach w najbliższymi członkami rodziny.
Typ przeczyszczający i nieprzeczyszczający
Bulimie dzieli się na dwa typy:
- - przeczyszczający – osoba chora, po „napadzie żarłoczności”, sięga po środki przeczyszczające, moczopędne lub prowokuje wymioty
- - nieprzeczyszczający – po epizodzie nadmiernego objadania się pacjent decyduje się na głodówkę lub bardzo ścisłą dietę.
Jakie skutki niesie ze sobą bulimia?
Żarłoczność psychiczna wywołuje wiele negatywnych skutków i zaburzeń somatycznych:
- - wodno-elektrolitowe (w tym zmniejszenie ilości potasu, który jest bardzo potrzebny do życia),
- - niedobór witamin,
- - zaburzenia układu krążenia,
- - zaburzenia układu pokarmowego (wymioty powodują np. uszkodzenie, stany zapalne gardła, przełyku),
- - zaburzenia ze strony układu neuroendokrynologicznego,
- - problemy stomatologiczne (np. próchnica),
- - problemy natury kosmetycznej (nagła zmiana wagi ciała powoduje np. rozstępy),
- - zaburzenia psychiczne: depresja, problemy ze snem, lęki, uzależnienia.
Dostrzec problem
Osoby najbliższe często nie są w stanie od razu zauważyć problemu. A gdy już go dostrzegą może okazać się, że kiedy będą chciały pomóc lub zmotywować do działania, to spotkają się ze sprzeciwem chorego na bulimię. Pacjent, mimo że często wie, z czym ma problem, to jednak nie umie się do niego przyznać. A jeśli nawet jest skłonny to potwierdzić, to zapewnia, że sam sobie z nim poradzi i ma wszystko pod kontrolą.
Leczenie bulimii jest koniecznością
Z racji tego, że bulimia jest zaburzeniem psychicznym, konieczna jest prawidłowa diagnoza postawiona przez psychiatrę. Określi on stopień rozwoju choroby, nasilenie oraz czas trwania. Leczenie zazwyczaj przeprowadzane jest kompleksowo – czyli zawiera elementy psychoedukacji, psychoterapii oraz farmakoterapii. Może być prowadzone indywidualnie oraz grupowo. Niemniej ważna w leczeniu jest stała kontrola lekarza rodzinnego pod kątem stanu somatycznego lub – jeśli zachodzi taka konieczność – również innych specjalizacji (np. gastrologa, kardiologa, stomatologa).
Ocena: 5
Wszystkich ocen: 62
