Skutki anoreksji

Nadmierne odchudzanie się kobiet powoduje w konsekwencji wielkie wyniszczenia organizmu. Anorektyczki narażone są na zaburzenia hormonalne, które skutkują m.in. utratą miesiączki, spadkiem libido czy osteoporozą. Niedożywienie powoduje także problemy skórne, neurologiczne i zaburzenia psychiczne. Wychudzony organizm ma też osłabiony układ immunologiczny i jest bardziej podatny na różne infekcje.

Problemy z miesiączkowaniem

Skutki anoreksjiCykliczność takich zmian w układzie rozrodczym kobiety jak owulacja i miesiączka uzależniona jest m.in. od stresu, odpowiedniej diety, zmiany klimatu, stosowanych leków czy znacznego spadku ciała. Kiedy indeks ciała przekroczy najniższą wartość BMI (17,5) bądź waga jest o 80 procent niższa od należnej masy ciała, jaka powinna być w danym wieku i przy danym wzroście, w organizmie kobiety przestaje być produkowana gonadoliberyna, a w dalszym efekcie – niektóre hormony, takie jak estrogeny. Dlatego właśnie brak miesiączki jest jednym ze skutków anoreksji. Jeśli trwa on więcej niż pół roku, to w leczeniu anoreksji dodatkowo podaje się leki, które pomogą odtworzyć naturalny rytm hormonalny.

Skłonność do kontuzji

Jednym ze skutków anoreksji jest osteoporoza. Mniejsza produkcja estrogenu, a zwiększenie nadmiaru innego hormonu, kortyzolu, sprawia, że zmniejsza się gęstość tkanki kostnej. A to jednocześnie oznacza osłabienie kości i ryzyko zachorowania właśnie na osteoporozę. Anoreksja zwiększa tendencję do groźnych złamań np. kręgosłupa, szyjki kości udowej itd., które normalnie pojawiają się u osób w starszym wieku.

Inne powikłania

Anoreksja powoduje zmiany w organizmie na różnych poziomach. Mogą to być także:

  • anemia,
  • hipotermia,
  • zmniejszenie częstotliwości oddychania,
  • zahamowanie wzrostu,
  • osłabienie zębów i dziąseł,
  • napady drgawkowe,
  • problemy z koncentracją,
  • skurcze mięśni,
  • bóle mięśniowe,
  • niepłodność,
  • spadek libido,
  • napady padaczkowe,
  • wypadnie włosów,
  • pokrycie ciała meszkiem (lanugo),
  • zaburzenia rytmu serca,
  • łamliwe paznokcie,
  • suchość skóry,
  • wymioty,
  • bóle brzucha,
  • bóle żołądka,
  • odwodnienie,
  • wzdęcia,
  • zaparcia,
  • zahamowanie rozwoju psychoseksualnego,
  • zajady,
  • zaburzenia elektrolitowe,
  • nieprawidłowe wskaźniki wątrobowe,
  • hipoglikemia.

Oprócz tego odbija się również na zdrowiu psychicznym i wywoływać może:

  • depresję,
  • drażliwość,
  • lęki,
  • apatie,
  • wybuchy gniewu,
  • pojawienie się myśli samobójczych.

Najgorszym z powikłań jest śmierć. Ciężkie stany anoreksji powodują, że chory powoli umiera, a świadkami jego cierpienia są rodzina i inne bliskie osoby. Do takiej sytuacji często dochodzi po tym jak anorektyk – oprócz ograniczania jedzenia – brał również środki przeczyszczające, zmuszał się do wymiotów albo nadużywał substancji chemicznych.

Leczenie – proces długi i trudny

Anoreksja jest chorobą, która leczy się długo i trudno. Trzeba bowiem poradzić sobie z przezwyciężeniem lęku przed przytyciem i wstrętem do jedzenia. Do tego jeszcze należy ujarzmić wszystkie negatywne emocje będące udziałem anoreksji i poradzić sobie z tym, że – podobnie jak w innych zaburzeniach psychicznych – i tu pacjent uważa, że nie jest chory i nie wymaga leczenia. Osoba z anoreksją właściwie od początku uczy się jeść. Leczenie powinno być podejmowane w pierwszej kolejności w trybie ambulatoryjnym, a w szpitalnym w sytuacji, gdy pacjent ma np. bardzo niskie BMI lub jest w złym stanie ogólnym czy złej kondycji psychicznej. Celem leczenia anoreksji jest przywrócenie normalnej masy ciała oraz zlikwidowanie ewentualnych fizycznych i psychicznych następstw długotrwałego niedożywienia.

Scroll to Top
Nie czekaj. Zadzwoń teraz.