Z jednej strony gwałtownie się objadasz. Potrafisz zjeść nawet niewyobrażalne ilości jedzenia. Z drugiej strony – po takim napadzie żarłoczności pojawiają się wyrzuty sumienia, złość na samą siebie, poczucie wstydu… Chcesz jak najszybciej pozbyć się tego, co przed chwilą zjadłaś…To typowe objawy bulimii (żarłoczności psychicznej).
Życie skoncentrowane wokół jedzenia
Bulimia to choroba, której ofiarami padają najczęściej nastoletnie dziewczyny i młode kobiety. Pojawia się ona z reguły później, niż anoreksja, bo około 15-24 roku życia. U osób, które zmagają się z bulimią, całe życie toczy się praktycznie wokół jedzenia. W ciągu dnia potrafią przez blisko dwie godziny zjeść olbrzymie ilości jedzenia. Zdają sobie sprawę z tego, że to ono rządzi ich życiem i są bezradne. Kompulsywne objadanie się wzbudza jednak wiele negatywnych odczuć. Ciągłe kontrolowanie masy ciała powoduje zmaganie się z nieustającymi wyrzutami sumienia po każdym napadzie „żarłoczności” i podejmowaniem działań, które pozwolą usunąć pokarm z organizmu.
Zdiagnozować wilczy głód
Niepohamowane objadanie się i następującą po nim potrzebę pozbycia się zjedzonych pokarmów można rozpoznać na podstawie pewnych symptomów:
- – brak samokontroli nad ilością przyjmowanych pokarmów – objadanie się nawet kilka razy dziennie, jedzenie bardzo dużych porcji,
- – jedzenie w ukryciu (np. w swoim pokoju zamiast z resztą rodziny),
- – ciągłe niezadowolenie z własnej wagi, chęć odchudzania się pomimo prawidłowej wagi lub ustalanie limitu wagi znacznie poniżej odpowiedniej normy,
- – liczenie kalorii, stosowanie środków hamujących apetyt,
- – nagły spadek masy ciała,
- – większe zainteresowanie sportem i aktywnością fizyczną – zwłaszcza dużym wysiłkiem fizycznym,
- – często występujące wymioty (prowokacja wymiotów) lub biegunki,
- – zamykanie się w łazience/ubikacji po posiłkach,
- – zaniżona samoocena,
- – problemy w kontaktach z rówieśnikami,
- – czynniki stresowe: poród, żałoba, wypadek i inne wydarzenia,
- – napięcia emocjonalne,
- – zaburzenia w relacjach w najbliższymi członkami rodziny.
Typ przeczyszczający i nieprzeczyszczający
Bulimie dzieli się na dwa typy:
- – przeczyszczający – osoba chora, po „napadzie żarłoczności”, sięga po środki przeczyszczające, moczopędne lub prowokuje wymioty
- – nieprzeczyszczający – po epizodzie nadmiernego objadania się pacjent decyduje się na głodówkę lub bardzo ścisłą dietę.
Jakie skutki niesie ze sobą bulimia?
Żarłoczność psychiczna wywołuje wiele negatywnych skutków i zaburzeń somatycznych:
- – wodno-elektrolitowe (w tym zmniejszenie ilości potasu, który jest bardzo potrzebny do życia),
- – niedobór witamin,
- – zaburzenia układu krążenia,
- – zaburzenia układu pokarmowego (wymioty powodują np. uszkodzenie, stany zapalne gardła, przełyku),
- – zaburzenia ze strony układu neuroendokrynologicznego,
- – problemy stomatologiczne (np. próchnica),
- – problemy natury kosmetycznej (nagła zmiana wagi ciała powoduje np. rozstępy),
- – zaburzenia psychiczne: depresja, problemy ze snem, lęki, uzależnienia.
Dostrzec problem
Osoby najbliższe często nie są w stanie od razu zauważyć problemu. A gdy już go dostrzegą może okazać się, że kiedy będą chciały pomóc lub zmotywować do działania, to spotkają się ze sprzeciwem chorego na bulimię. Pacjent, mimo że często wie, z czym ma problem, to jednak nie umie się do niego przyznać. A jeśli nawet jest skłonny to potwierdzić, to zapewnia, że sam sobie z nim poradzi i ma wszystko pod kontrolą.
Leczenie bulimii jest koniecznością
Z racji tego, że bulimia jest zaburzeniem psychicznym, konieczna jest prawidłowa diagnoza postawiona przez psychiatrę. Określi on stopień rozwoju choroby, nasilenie oraz czas trwania. Leczenie zazwyczaj przeprowadzane jest kompleksowo – czyli zawiera elementy psychoedukacji, psychoterapii oraz farmakoterapii. Może być prowadzone indywidualnie oraz grupowo. Niemniej ważna w leczeniu jest stała kontrola lekarza rodzinnego pod kątem stanu somatycznego lub – jeśli zachodzi taka konieczność – również innych specjalizacji (np. gastrologa, kardiologa, stomatologa).
